Hoe voelt het wanneer je lekker in je vel zit? Heb je dan voldoende energie, ben je dan opgewekt en ontspannen? Heb je het gevoel dat je de hele wereld aankunt?
Ja? Dan zit je in jouw Window of Tolerance ofwel jouw optimale spanningsgebied. Huts, die is voor in je broekzak.
Zolang je in je Window of Tolerance zit, kun je emoties en indrukken verwerken en een plek geven. Klinkt als ideaal, maar wat als je even niet in het “raampje” zit?
Emoties kunnen heftig en eindeloos aanvoelen. Toch is het vaak goed om eerst even na te denken voordat je gaat handelen. Het bekende gezegde; tel even tot 10 en haal bij 8 uit 😉 Vaak reageer je in zulk soort situaties veel te heftig en puur uit emotie. Over het algemeen, misschien wel uit ervaring, niet de beste momenten om beslissingen te nemen of überhaupt te reageren.
‘Wacht even tot je weer in je “raampje” zit voordat je wat gaat roepen of beslissingen gaat nemen’
JOE! Ik heb er naar geluisterd, maar of het me de volgende keer ook lukt? Maar de theorie van Siegel (1999) over de Window of Tolerance, of het spanningsraam, legt goed uit hoe het werkt. En eigenlijk is het best interessant om hier is bewust over na te denken.
In onderstaande afbeelding zie je dat emoties tijdens de dag een beetje schommelen. Dat is normaal: het ene moment voel je je wat vermoeider, minder alert of geïrriteerder, het andere moment zit je wat beter in je vel, maar dit valt allemaal onder een normaal/optimaal spanningsniveau. Op dit niveau kunnen je gedachten en gevoelens goed samenwerken en heb je voldoende ruimte voor andere mensen (althans dat wordt er gezegd ;)) Kan je alles goed verwerken en een plek geven.
Check hieronder even de afbeelding en denk even voor jezelf waar jij staat….
Want wat gebeurd er wanneer het even niet zo goed gaat, je het niet kan verwerken en je je in een soort van storm op zee bevindt? Je schiet in een soort “vluchten of vechten” reflex, bent geïrriteerd of paniekerig en hebt verre weg van rust in je lijf. Soms is er iets gebeurd wat je raakt, soms is het gewoon een moment. Je wilt dan eigenlijk ook helemaal niks en vooral met rust gelaten worden.
Ook kan het zijn dat je in die veel te rustige zee dobbert, je lusteloos voelt, geen spanning hebt. Je ergens mee zit maar je ei niet kwijt kan. Niet weten wat je met jezelf aan moet. Ook dan wil je vaak het liefst alleen gelaten worden maar ik beide gevallen niet altijd de beste oplossing.
CONCLUSIE:
Het allerbelangrijkste wanneer je naar de afbeelding kijkt, je realiseert waar jij staat, dat je gaat voelen, in te grijpen en de spanning te kunnen reguleren zodat je weer in rustig en normaal vaarwater komt. Terugkomen in je eigen “raampje”.
Hoe meer je reguleert, hoe meer grip je ervaart en hoe rustiger het wordt.
Bedenk wat jij fijn vindt om te ontspannen, wat je graag zou willen zien en hoe je het anders kan doen! Wees de beste versie van jezelf en niet die van iemand anders! “It’s only a game we play”
