Ingezonden door: Anoniem
Namen zijn i.v.m. Privacy vervangen
Ik zat op de basisschool in groep 6 toen mijn ouders me vertelde dat ze uit elkaar zouden gaan. “Papa gaat ergens anders wonen en dit is niet mijn keuze” waren de woorden van mijn moeder. Hierop volgde weer een ruzie, want dit hoefde ik als 10-jarig kind toch helemaal niet te weten.
Vanaf dat moment ging eigenlijk alles best snel, mama kon in ons huis blijven wonen en papa had al snel een woning gevonden. Maar het werd een vechtscheiding, papa wilde co-ouderschap en mijn moeder absoluut niet. Ik snapte er nog weinig van en wilde mijn vader ook gewoon zien.
Uiteindelijk werd het co-ouderschap en ging ik week op week af naar beide ouders. Ik ging voor het eerst naar mijn vader en vond het best een beetje spannend. Een nieuw huis, een nieuwe slaapkamer. Mijn vader haalde me op en vertelde in de auto dat hij mijn kamertje al had ingericht. In mijn toen nog kleine poppenogen kwamen we bij een kast van een huis. En buiten stond een hoogblonde vrouw met een hondje in haar armen. “Papa er staat een mevrouw bij jou huis” zei ik. Ja dat klopt dit is Carmen en je mag haar mama noemen.
Achter deze mevrouw kwam ook nog een meisje tevoorschijn net iets ouder dan ik. Dit bleek dus mijn stiefzusje Charelle te zijn.
Mijn vader zei dat we gelijk maar naar mijn kamer moesten kijken of ik het mooi vond om mij af te leiden. Eenmaal bij mijn kamer moest ik heel hard huilen. Ik hoefde geen grote kamer of de mooiste maar wel een leuke. Het was de kleinste kamer waar alleen een bed en een kast in paste. Verder niks. Ik heb toen nog gevraagd waar mijn bureau moest staan voor mijn huiswerk maar dat moest ik maar aan de keukentafel maken dat was gezellig.
Vanaf toen begon de ellende; de huisregels, wat ik moest doen en wat ik vooral niet moest doen, want mijn zogenaamde stiefmoeder was depressief en kon mij vooral niet aan. Dus ik had gezette tijden dat ik naar beneden mocht om te eten, daarna moest ik maar zien wat ik ging toen als ik maar niet in het zicht was van 9 tot 3, gelukkig bestond er school maar in het weekend wel lastig. Mijn stiefzusje mocht daarin tegen alles, er kwamen vriendinnetjes spelen en daarna mocht ik de bende opruimen. Mijn moeder vertelde ik er niks over want die had al zo een hekel aan mijn vader en alles wat maar negatief was moest ik dan daar ook de hele week horen.
Zo ging dit een aantal jaar door, net als vakanties, niet dat ik mee zou willen gaan maar in de zomer gingen ze altijd op vakantie wanneer ik bij mijn moeder was.
Mijn middelbare schoolperiode brak aan en dus vonden ze ook dat ik meer volwassen moest worden. Ik heb me wel 100 keer afgevraagd of dit echt mijn vader was en in welke wereld hij leefde.
De weektaken bij mijn vader werden dan ook nog even een stapje erger. In de ochtend moest ik zorgen dat het ontbijt klaar stond zodat iedereen alles kon pakken en naar zijn werk of school kon gaan. Mijn stiefmoeder lag overigens nog op bed. Als ik thuiskwam moest ik de hond uitlaten en kijken of er nog een boodschappenlijstje was voor de boodschappen die ik moest halen. Ik moest minimaal 2x per week koken en mijn eigen was doen. Ik werd enorm ingetogen en vermoeider en zonderde me af, wat de leraar wiskunde opviel op school. Ik ben gebroken en heb alles eruit gegooid. Ik wilde niet dat dit tegen mijn moeder en vader verteld zou worden maar wel dat er iets zou veranderen.
Achteraf goed, maar de leraar heeft zich niet aan deze afspraak gehouden en mijn ouders opgebeld. Nou je kan hem wel invullen he? Er was niks aan de hand volgens mijn vader en mijn moeder draaide op volle toeren. Wel zijn er toen stappen ondernomen en mocht ik zelf weten bij wie ik wilde gaan wonen… Ik heb mijn vader sindsdien niet meer gesproken of gezien. Nu ik ouder ben twijfel ik om een brief aan hem te schrijven aan de andere kant heeft hij ook nooit de moeite gedaan om nog contact met mij op te nemen. Met mij gaat het inmiddels erg goed, kom ik mijn stiefzusje nog regelmatig tegen maar heb ik de leukste vriendinnen en een lief vriendje om mij heen waardoor ik volledig boven haar sta. Eind goed, al goed?
Heb je zelf ook een verhaal wat je graag wilt delen? Mail ons naar redactie@femmes.nl
