Ingezonden door anoniem
Namen zijn i.v.m. privacy gewijzigd
Het is toch (#%$%) vervelend als je zus altijd beter leuker gevonden wordt?
Ooh, dat jurkje staat Fraukje beter als Anouk. Of; wat ziet ze er goed uit, die zus van jou. Goh, wat knap dat ze die studie in 1 keer gehaald heeft! En zo zijn er nog tig voorbeelden om op te noemen.
Mijn zus studeerde geneeskunde, niet omdat ze het leuk vond, maar het werd van haar verwacht. In de picture staan is voor haar altijd heel belangrijk geweest, vandaar ook de keuze voor de studie. Ik ben de ALO gaan doen en gym docent geworden, niet omdat ik niet meer in mijn mars had maar dit vond ik zo leuk!
Ik woon in een rijtjeshuis met mijn man en 2 kinderen mijn zus woont vrijstaand (nog) zonder kinderen. En de opmerkingen “het staat bij jullie wel vol he” of “wat een ruimte heeft je zus” en “die heeft het zo goed voor elkaar” en ga zo verder. Maar wat heb ik dan verkeerd gedaan? Ik heb de bewuste keuze gemaakt om te doen wat ik leuk vind, mijn man heb ik uitgekozen omdat hij bij mij past, net zoals mijn vriendinnen. En nee, dat zijn er niet veel, deze kan ik op 1 hand tellen. Mijn zus heeft regelmatig feestjes, wanneer zij gaat trouwen zijn 80 gasten niet genoeg, ik kom niet eens aan de 80, zou niet weten hoe. Dus eigenlijk heb ik het perfecte leven maar toch ben ik jaloers. Alhoewel ik niet weet of jaloers het goede antwoord is, misschien is genegeerd beter.
Waarom vinden ze alles wat zij doet zo bijzonder en wat ik doe word voor normaal aangezien? JA, zij gaat met een koffie to go naar haar werk en ieder 6 weken naar de kapper. Ik sta iedere morgen op om de broodtrommeltjes klaar te maken en ervoor te zorgen dat de jongens zijn aangekleed, naar de sport worden gebracht, naar zwemles. Om vervolgens ergens tussendoor boodschappen te doen en het eten gewoon weer op tafel staat. Schijnbaar is dat normaal.
Om vervolgens op een verjaardag te komen in een jurkje wat ik vorig jaar ook al had. Maar dat jurkje van mijn zus, die was zo duur en zo mooi, maar ja, daar werkt ze ook hard voor he. Dit is ook zo, ze werkt hard en kan hierdoor alles doen wat ze leuk vindt. Ik werk 28 uur en heb een huishouden en twee dreumesen waar ik zielsveel van hou, maar hierdoor heb je als gezin geen moment rust.
Is dit nu jaloezie of moet ik gewoon trots zijn op mezelf en het loslaten? Ik denk het laatste, maar soms is het fijn als je omgeving het ook waardeert en ziet hoe goed jij het doet op je eigen manier!
